Digitaal vakmanschap

Scarpabotics –van EPS tot trap

 

Een aantal zaken lagen ten grondslag aan ons uiteindelijke ontwerp. Allereerst moest het een element worden dat ook daadwerkelijk nuttig ingezet kan worden in de bouw. Na enig brainstormen kwam al snel de optie van een trap naar voren en dat idee is nooit meer losgelaten.

Het tweede uitgangspunt dat duidelijk door iedereen omarmt werd is materiaalgebruik. In de huidige (bouw)wereld is duurzaamheid een begrip waar nooit meer afscheid van genomen moet worden totdat het een dusdanige vanzelfsprekendheid heeft dat het van nature door eenieder gebruikt wordt. Van het blok van 2,5×1,25×1,04m diende dus zoveel mogelijk materiaal over te blijven voor het ontwerp, zoveel mogelijk is hierbij dan ook al snel gebombardeerd tot: alles!

Aangezien een trap gemiddeld genomen ongeveer een lijn van 45° beschrijft pasten de eerste twee uitgangspunten al snel bij elkaar. Als het blok schuin zou worden doorgesneden kon het ene gedeelte omgedraaid worden en (verhoogd) achter het eerste deel geplaatst worden.

Maar goed, dat zijn allemaal nog strakke ideeën en lijnen. Er moest uiteraard nog een overgang naar de robotics-toepassing gemaakt worden.

De trap van Scarpa opperde iemand! Niet iedereen had direct voor ogen wat er bedoeld werd, maar na enig zoekwerk bleek het de befaamde trap te zijn met ongelijke treden. Het loopt behoorlijk lastig, maar ziet er wel inspirerend uit. Nu was iedereen enthousiast, dat werd de onderlegger vanaf waar wij ons ontwerp gingen finetunen.

Eerst maar eens oefenen met de handsnijder en het proefblok dat was opgesteld. Met een langzame wip-wap beweging werd de snijderdoor 2 man door het blok begeleid, dat begon er al aardig op te lijken.

Het idee werd dan ook om langs een sinuscurve de traptreden te laten ontstaan. Maar wat voor afmetingen willen we dan voor de op-en aantreden hanteren werd het volgende vraagstuk. Ongeveer 10cm optrede en 20 cm aantrede per trede was het eerste idee, op die manier zouden 2 treden samen (links en rechts) ongeveer een verloop van 1 op 1 creëren.

De mannen met enige kennis van Rhino gingen hiermee na de eerste workshop aan de slag. Het bleek dat de trap op deze manier toch wel erg flauw zou worden. De op-en aantreden werden ietwat aangepast zodat toch een helling van gemiddeld 45° benaderd werd. Deze kleine, steile trap kan bijvoorbeeld als tijdelijke trap op de bouwplaats, of als aanvulling bij een tijdelijke expositie worden toegepast.

 

Na de presentatie op de 2e workshop dag werd geopperd dat enige frivoliteiten en sculpturaliteiten het ontwerp wellicht zouden versterken. Esthetisch gezien zeker een meerwaarde, maar anderzijds doet het ernstig afbreuk aan het uitgangspunt van geen materiaalverlies.

Deze ideeën hadden we zelf ook al wel naar elkaar uitgesproken, maar sneuvelden telkens dankzij dit uitgangspunt.

Zodoende hebben we ons nog gefocust op de uitvoering van de koppeling van de verschillende onderdelen. Die zouden als puzzelstukjes aan elkaar gekoppeld moeten kunnen worden, zodat ook een modulair systeem ontstaat. Helaas, ook dat creëerde materiaalverlies, maar additief materiaalgebruik wilden we eigenlijk ook niet (stalen pinnen, deuvels bv)….

De uiteindelijke afwerking van de trap werd ook onder de aandacht gebracht, Maurice Nio gaf aan dat hij in het verleden ook menig trap van EPS had bedacht. Dat deze niet wijdverbreid zijn toegepast ligt in het feit dat de afwerking van de trap een kostbare aangelegenheid blijkt te zijn.

Groepsleden:

Yuri Juliao, Karho Yeung (atelier Pro), Matthieu Maas (Arconiko architecten), Rob Korver en Frank de Jong (IMD)

 

Op de laatste dag van de workshop is vanuit het digitale model de trap gesneden in +/- 45 minuten.

Wilt u meer weten over dit onderzoek? Neem dan contact op met Matthieu Maas: matthieu@arconiko.nl

Deel uw mening